Gisteren was de exclusieve voorpremière van de nieuwste Studio Ghibli aanwinst The Borrower Arrietty (Karigurashi no Arietti) door Hiromasa Yonebayashi gemaakt in 2010. De soundtrack is mede geschreven door de Frans/Keltische harpist en zangeres Cécile Corbel. Het verhaal is gebaseerd op het boek The borrowers van Mary Norton uit 1952. Maar in dit geval speelt het verhaal zich af in het moderne Tokyo. The Borrower Arrietty heeft recent de animatie van het jaar gewonnen op de 34e Japan Academy Awards in Tokyo.
Het verhaal begint met de jongen Sho, die een week bij zijn tante in huis logeert voordat hij geopereerd gaat worden. Wanneer hij aankomt ziet hij in de tuin een klein meisje lopen. Dit meisje is Arrietty die bloemen uit de tuin heeft gehaald. Ze gaat naar huis, een geïmproviseerd en geleend huis onder het grote mensen huis. Die avond mag Arrietty voor het eerst “lenen” met haar vader bij de grote mensen. Ze gaan op zoek naar suiker en een zakdoekje. Bij het zakdoekje wordt ze weer gezien door Sho, die tegen haar praat en ze laat het suikerklontje vallen. De ouders van Arrietty vinden het tijd om te verhuizen, terwijl Sho graag vrienden wordt met Arrietty. Maar de hulp in het huis Haru wil de kleine mensjes vangen.
In de trailer was al te zien dat er erg veel aandacht is besteed aan de omgeving in de film. De details zijn heel erg goed weer gegeven en een pracht om naar te kijken. Net als bij Howl’s Moving Castle is hier erg veel aandacht aan besteed. Het verhaal is vrij simpel en lieflijk. Maar geeft wel weer een kritische kijk op de hedendaagse cultuur. Dat veel soorten uitsterven omdat ze zich moeilijk aan kunnen passen aan de wereld die de mensen maken. Ik vind het qua kwaliteit van details zeker een Studio Ghibli waardige film, ik vind Hiromasa Yonebayashi een goede aanwinst voor Studio Ghibli! Ik hoop dat we nog veel van hem gaan horen komende jaren.
Studio Ghibli 