Houhokekyo Tonari no Yamada-kun, ook bekend als My Neighbours the Yamadas kwam in 1999 uit. De film is geregisseerd door Isao Takahata en gebaseerd op de manga van Hisaichi Ishii. Takahata wilde dat de film de kunststijl van waterverf had, liever dan de normale techniek. Om dat te bereiken werd de traditionele paint-on-cell techniek vervangen worden door digitale technologie. My Neighbours the Yamadas is de eerste Studio Ghibli film die geheel getekend en geanimeerd is op de computer.
My Neighbours the Yamadas gaat over een exentrieke Japanse familie met vader Takashi, moeder Matsuko, oma Shige, zoon Noboru en dochter Nonoko. Er is niet bepaald een verhaallijn in de film. De film is gebaseerd op een strip uit de krant. Met de film heeft Isao Takahata de snelheid van een kort stripje behouden. Het gaat om de familie waarbij je ook vaak de familie op een boot ziet. Dit staat symbool voor het door het leven sturen van een familie. De familieleden hebben allemaal een eigen wil wat nog wel eens wil botsen met elkaar.
Een aantal scènes verwijzen naar oude Japanse volksverhalen. Wanneer Takashi en Matsuko op een rivier varen en Takashi een perzik uit het water haalt, dit verwijst naar de Perzikjongen. Of als ze een bambooscheut open snijden en daar komt Nonoke uit. De korte geschreven paragrafen in de film zijn haiku’s. Takashi en Matsuko dansen samen de tango. In de film wordt gesproken over Moonlight Rider, de eerste Japanse superheld uit een televisieserie.
Zelf vond ik deze film tegen vallen. Als Ghibli fan ben ik mooie gedetailleerde films gewend, ook van Isao Takahata. Ook in Japan waren de reacties teleurstellend. Zeker omdat het allemaal korte verhalen zijn kan je niet erg goed in de film komen.
Studio Ghibli 