Like the Clouds, Like the Wind (1990)

Like the Clouds, Like the Wind uit 1990 van Katsuya Kondo is gebaseerd op het verhaal van Ken’ichi Sakemi. De originele titel is Kumo no yo ni Kaze no yo ni. Deze tv-film is van van Studio Pierrot, maar mensen denken vaak de film door Studio Ghibli is gemaakt. Katsuya Kondo heeft vaak voor Studio Ghibli gewerkt. In de eerste vertaling door een fan, werd voor screenplay door Akira Miyazaki vertaald als Hayao Miyazaki. De hoofdpersoon is een erg sterke vrouw, wat natuurlijk standaard is voor een Studio Ghibli film van Hayao Miyazaki.

Het verhaal begint met de keizer die is overleden in het oude China. Het simpele, vrolijke, plattelandsmeisje Ginga hoort het nieuws dat er concubines worden gezocht voor de nieuwe keizer. Ze denkt dat deze functie voornamelijk bestaat uit luieren en haalt haar vader over naar de hoofdtad te mogen. Ze wordt uitgekozen om mee te dingen voor concubine. Ze worden begeleid door twee broers die zorgen dat ze veilig bij het paleis komen. Ze moet door een lange, donkere tunnel. Daar ontmoet ze Koryun die haar door de tunnel heen helpt. Bij het paleis aangekomen ontdekt Ginga dat er meer vrouwen zijn die concubine willen worden. Ze moet veel leren om kans te maken concubine te worden. Ze heeft lessen met allemaal andere vrouwen, en maakt graag vrienden met haar onschuld.

Ondertussen begint opstand in het land, de twee broers die Ginga begeleiden op de reis vervelen zich en willen de keizer vermoorden. Om daarna zelf keizer te worden. Ginga wordt uiteindelijk gekozen als eerste vrouw van de keizer, die Koryun blijkt te zijn. Hij wil voornamelijk iemand waarmee hij kan praten. Als keizer heeft hij veel aan zijn hoofd, zoals de opstand, aanslagen op zijn leven en de vorige eerste concubine van de overleden keizer die wil dat haar eigen zoon keizer wordt.

Het verhaal van Like The Clouds, Like the Wind is erg goed in elkaar gezet. Het is spannend om te kijken en mee te leven met de naxefeve, vrolijke Ginga. Echter vind ik de animaties een beetje simpel gemaakt. Daaraan is het erg duidelijk te zien dat het inderdaad geen Studio Ghibli film is. Een mooi verhaal met natuurlijk ook verdriet en jammer genoeg geen happy Disney ending. Een echt verhaal dus in elk geval.